McLaren

McLaren był zdecydowanie wyróżniającym się zespołem w tym sezonie. MCL39 sprawdza się na każdym torze, niezależnie od tego, czy jest wolny i kręty, szybki i płynny, mokry czy suchy. Kluczową siłą jest to, jak dobrze zarządza tylnymi oponami, co oznacza, że samochód zawsze ma mocne tempo wyścigowe. Strategiczne decyzje na torze były ostre, a program rozwoju w fabryce był prowadzony z precyzją. Nic nie jest dodawane do samochodu, dopóki nie zostanie w pełni zrozumiane, a gdy ulepszenia zostaną zamontowane, pozostają. Ta stabilność pozwoliła McLarenowi iść naprzód bez oglądania się za siebie.

Zespół ma już 299 punktów przewagi nad najbliższym rywalem, co oznacza, że nawet gdyby nie udało mu się zdobyć punktów w kilku wyścigach, tytuł konstruktorów nadal byłby bezpieczny. Oscar Piastri i Lando Norris zdobywają dużo punktów i razem tworzą najbardziej zrównoważony skład na starcie. Nie było potrzeby wydawania poleceń zespołowych, ponieważ oba mistrzostwa są pod kontrolą McLarena, a którykolwiek kierowca pozostanie czystszy, prawdopodobnie zostanie mistrzem świata.

Ferrari

Ferrari zajmuje drugie miejsce w mistrzostwach, choć zespół nie ma drugiego najszybszego samochodu. Dzieje się tak głównie dzięki konsekwentnemu zdobywaniu punktów przez Charlesa Leclerca i Lewisa Hamiltona. Żaden z kierowców nie miał idealnego sezonu, ale unikając poważnych błędów i zawsze dowożąc samochód do domu, Ferrari wykorzystało problemy Mercedesa i Red Bulla.

Samochód pokazał lepszą formę w wyścigach niż w kwalifikacjach, ale brak postępów w zakresie ulepszeń był frustrujący. Leclerc pozostaje spektakularny na jednym okrążeniu, podczas gdy Hamilton miał wzloty i upadki, takie jak zwycięstwo w sprincie w Chinach, po którym nastąpiła słaba niedziela. Para kierowców Ferrari jest najdroższa na starcie, ale nie zapewniła jeszcze magicznej kombinacji, na którą liczył zespół.

Mercedes

Mercedes zajmuje trzecie miejsce w mistrzostwach konstruktorów, co pokazuje, że samochód radzi sobie tak dobrze, jak to tylko możliwe. Wyniki są jednak nieco nieprzewidywalne. W jeden weekend są mocni, jak w Montrealu, a w następny walczą, jak w Austrii.

Zespół nie jest tak pewny siebie jak McLaren, jeśli chodzi o rozwój samochodu. Symulacje i dane są przydatne, ale czasami zespół musi bardziej ufać swojemu instynktowi. Dyrektor zespołu Toto Wolff powiedział, że samochód zmaga się z problemami w gorących warunkach, na nierównych torach i na długich zakrętach. Znajomość problemów to jedno, ale ich konsekwentne rozwiązywanie to drugie.

George Russell dźwigał większość obciążeń w tym sezonie, ale jego przedłużenie kontraktu wciąż nie zostało ogłoszone, co w połączeniu z Maxem Verstappenem spędzającym czas z Toto Wolffem podczas letniej przerwy, po prostu nie wygląda dobrze, Kimi Antonelli, mimo że jest mniej doświadczony, będzie musiał przyspieszyć w drugiej połowie sezonu. We wszystkich europejskich wyścigach zdobył tylko jeden punkt na Węgrzech. Chociaż pokazał przebłyski szybkości, popełnił też więcej błędów niż chciałby zespół, co zdecydowanie musi się zmienić.

Red Bull

Red Bull zajmuje czwarte miejsce w klasyfikacji, mimo że czasami jest drugim najszybszym samochodem. Zespół ma za sobą najsłabszy sezon od 2020 roku. Cztery pole position i dwa zwycięstwa to zasługa błyskotliwości Maxa Verstappena, a nie samego samochodu. RB21 jest niestabilny i trudny w prowadzeniu, a wyjątkowe występy Verstappena przykryły te problemy.

Drugi fotel był główną słabością. Yuki Tsunoda i Liam Lawson są kompetentnymi kierowcami, ale nie byli w stanie poradzić sobie z presją ścigania się obok Verstappena w trudnym samochodzie. Red Bull stał się więc zespołem jednego samochodu, a to nie wystarczy, by rzucić wyzwanie McLarenowi. Usunięcie Christiana Hornera ze stanowiska dyrektora zespołu wstrząsnęło zespołem, choć może również służyć jako pobudka, której potrzebował. Dyrektor techniczny Pierre Wache kontynuował poprawianie bolidu w poszukiwaniu spójności, ale problemy z balansem nie zniknęły. Dopóki Red Bull nie stworzy bolidu, który będzie odpowiedni dla obu kierowców, dopóty będzie polegał wyłącznie na Verstappenie.

Williams

Williams jest najlepszy z całej reszty na piątym miejscu, choć jest daleko za pierwszą czwórką. Alex Albon mocno rozpoczął sezon, ale od tego czasu hamują go problemy z niezawodnością, zwłaszcza tajemnicze problemy z chłodzeniem. W swoim dniu samochód może zakwalifikować się do pierwszej dziesiątki i zdobyć solidne punkty, ale innym razem ma poważne trudności, nawet wypadając w Q1.

Zespół często powtarzał, że bolid nie pasuje do niektórych torów, zwłaszcza tych z długimi zakrętami, ale w Formule 1 liczy się każdy wyścig. Aby być prawdziwym rywalem, samochód musi działać wszędzie, a nie tylko na wybranych torach. Carlos Sainz nie pokazał jeszcze formy, która uczyniła go zwycięzcą wyścigu z Ferrari, podczas gdy Albon nadal zapewnia stałą prędkość. Williams podkreśla, że nadal znajduje się w fazie przebudowy, ale wraz ze zbliżającą się zmianą przepisów w 2026 r. musi wkrótce zdecydować, jak bardzo zaangażować się w ten projekt i kiedy się na nim skupić.

Racing Bulls

Racing Bulls był jedną z najbardziej konsekwentnych niespodzianek. W przeciwieństwie do Red Bulla, ma samochód, który jest stabilny i wzbudza zaufanie, nawet jeśli nie ma najwyższego poziomu docisku. Ułatwia to kierowcom wyciśnięcie z niego maksimum możliwości.

Isack Hadjar był gwiazdą sezonu 2025, imponując szybkością i dojrzałością. Liam Lawson czasami zmagał się z problemami, zwłaszcza na początku, ale pokazał oznaki ożywienia dzięki mocnej jeździe w Austrii, Belgii i na Węgrzech. Zmiany kierowców między Tsunodą, Lawsonem i Hadjarem mogły zakłócić pracę zespołu, ale Racing Bulls udało się zachować koncentrację. Wraz z przejściem Laurenta Mekiesa do Red Bulla, Alan Permane został liderem, wnosząc wiele doświadczenia, które powinno pomóc zespołowi w drugiej połowie sezonu.

Sauber

Sauber zajmuje szóste miejsce w klasyfikacji, głównie dzięki znakomitemu podium Nico Hulkenberga na Silverstone. Bez tego wyniku zespół byłby znacznie niżej, ponieważ bolidowi wciąż brakuje spójności i tempa. Jednak kierunek obrany przez dyrektora technicznego Jamesa Keya i dyrektora zespołu Jonathana Wheatleya jest zachęcający. Ulepszenia wprowadzone do C45 przed przerwą letnią nie tylko zwiększyły siłę docisku, ale co ważniejsze, sprawiły, że osiągi samochodu stały się bardziej przewidywalne. Stabilny samochód buduje zaufanie kierowcy, co jest niezwykle ważne.

Hulkenberg był doskonałym liderem, zdobywając kluczowe punkty i pokazując swoje doświadczenie. Gabriel Bortoleto miał pecha, ale pokazał szybkość, a dzięki Fernando Alonso jako swojemu menedżerowi ma cenne wskazówki. Sauber wciąż ma przed sobą długą drogę, zanim będzie mógł regularnie walczyć w Q3, ale zbliża się przejęcie przez Audi, a oczekiwania będą tylko rosły.

Aston Martin

Aston Martin zajmuje ósme miejsce w klasyfikacji. Wyniki są słabe, biorąc pod uwagę skalę inwestycji. Zespół przynajmniej zaczął rozumieć swoje problemy, a ostatnie modernizacje zaczęły poprawiać samochód, zamiast go pogarszać. Pojawienie się Adriana Neweya zmieniło atmosferę i choć ego mogło zostać nadszarpnięte, kierunek techniczny jest teraz jaśniejszy.

Zespół stoi przed ogromnym zadaniem zaprojektowania nowego bolidu, zbudowania własnej skrzyni biegów po raz pierwszy od 2008 roku i integracji z Hondą przed 2026 rokiem. Fernando Alonso nadal pokazywał przebłyski błyskotliwości, podczas gdy Lance Stroll był stabilny, ale nie spektakularny. W konkurencyjnym bolidzie Alonso może nadal rzucać wyzwanie młodszemu pokoleniu, ale jego kariera może nie potrwać dłużej niż do 2026 roku.

Haas

Haas jest dziewiąty, co jest mniej więcej w porządku dla jego samochodu. Sezon rozpoczął się słabo z problemami z poślizgiem, ale nowa podłoga rozwiązała wiele z tych problemów i od tego czasu zespół się poprawił. Mimo to obaj kierowcy stracili punkty, popełniając błędy w kluczowych momentach.

Ollie Bearman jest szybki, ale zdarzało mu się popełniać niepotrzebne błędy, takie jak kosztowna pomyłka na Silverstone. Esteban Ocon ma doświadczenie, ale wciąż daje się ponieść emocjom. Dla Haasa czysty finisz to jedyny sposób, by wykorzystać sytuację, gdy inne zespoły zawodzą, ale zbyt często tracą takie okazje. Zespół działa w kilku lokalizacjach, w tym we Włoszech, USA i Wielkiej Brytanii, co utrudnia koordynację. W 2026 roku zarządzanie tą złożonością będzie jeszcze większym wyzwaniem.

Alpine

Alpine zajmuje ostatnie miejsce w mistrzostwach, a jego problemy są głęboko zakorzenione. Ciągłe zmiany kierownictwa i kierowców spowodowały chaos i niestabilność. Samochód nie ma przyczepności, walczy na wybojach i jest konkurencyjny tylko na kilku torach. Testy w Bahrajnie dały złudną nadzieję, ponieważ był to jeden z niewielu torów, na których samochód spisywał się dobrze.

Pierre Gasly jeździł ostro i od czasu do czasu mieszał się z najlepszymi zespołami, ale sam nie jest w stanie udźwignąć zespołu. Jack Doohan pokazał przebłyski tempa, ale został zwolniony po sześciu wyścigach na rzecz Franco Colapinto, który również nie wywarł wpływu. Decyzje te odzwierciedlają brak stabilności w Renault, a ciągłe przetasowania tylko pogarszają sytuację. Potencjał zespołu pozostaje zmarnowany, dopóki nie ustali on jasnego kierunku i nie będzie się go trzymał.