Pedro Acosta had een weekend vol gemengde gevoelens tijdens de Grand Prix van Australië in Phillip Island. Acosta toonde zijn gebruikelijke talent en vastberadenheid, maar kreeg opnieuw te maken met dezelfde oude problemen die hem al het hele seizoen achtervolgen.

Op zaterdag zag het er goed uit. Acosta eindigde de Sprintrace op het podium en bewees dat hij de snelheid heeft om mee te vechten aan de top. Zijn prestatie gaf fans hoop dat de hoofdrace van zondag opnieuw een sterk resultaat zou opleveren, misschien zelfs een podium.

Bij de start van de Grand Prix leek alles volgens plan te gaan. Acosta kwam goed van de lijn en nestelde zich snel op de derde plaats. Hij zag er kalm en geconcentreerd uit, hield zijn tempo onder controle en beheerde zijn banden zorgvuldig. Vele ronden lang leek het erop dat hij op weg was naar weer een geweldige finish.

Maar rond ronde 16 begon het mis te gaan. De banden van zijn KTM begonnen veel sneller grip te verliezen dan verwacht. Acosta probeerde van alles, veranderde zijn rijstijl, paste de vermogensafgifte aan en gebruikte meer tractiecontrole, maar niets leek te helpen. Hetzelfde probleem dat hem in eerdere races problemen had bezorgd, kwam weer terug.

Tegen de tijd dat hij de laatste ronden bereikte, vocht Acosta om zijn positie te behouden. Hij kwam als vijfde over de finish, voor Luca Marini, maar was duidelijk teleurgesteld, en wie zou dat niet zijn nadat hij nog niet zo lang geleden tweede was geworden? Hij had alles goed gedaan, maar het resultaat liet niet zien hoe hard hij had gewerkt.

Na de race stak Acosta zijn frustratie niet onder stoelen of banken. Hij zei na de race: "We moeten begrijpen waarom alle vier de KTM's zoveel grip verliezen, zelfs als we de banden zorgvuldig gebruiken. Elk weekend is het hetzelfde." Hij legde uit dat het moeilijk is om gemotiveerd te blijven als je de hele race bezig bent met het managen van je banden, om vervolgens in dezelfde situatie te belanden als wanneer je ze helemaal niet had gemanaged.

Hij voegde eraan toe: "Als ik 27 ronden op vol vermogen had gereden en dit probleem had gehad, zou ik het kunnen begrijpen. Maar als ik op 70% rijd en nog steeds dezelfde hoeveelheid grip verlies, is het moeilijk om te weten wat je midden in de race moet doen."

Acosta gaf ook toe dat Phillip Island waarschijnlijk het slechtste circuit is voor KTM dit seizoen, vanwege de snelle bochten en de hoge bandenslijtage. Toch wees hij erop dat alle vier de KTM-rijders last hadden van hetzelfde probleem, ook al hebben ze verschillende rijstijlen. Dat suggereert dat het probleem misschien lag aan de afstelling van de motor of aan de manier waarop het team met de banden omging, in plaats van aan de rijders zelf.

Hoewel vijfde worden geen slecht resultaat is, zeker niet als het een moeilijke race is, was Acosta niet blij. Hij zei: "Het gebeurt niet elke dag dat een vijfde plaats goed voelt. Ik ben het zat om elk weekend met dezelfde dingen te maken te hebben. We moeten een oplossing vinden."

Het probleem lijkt eerder technisch dan persoonlijk te zijn. Aangezien alle KTM-rijders worstelen met de grip van de banden, zal het team waarschijnlijk nauw moeten samenwerken met Michelin en hun ingenieurs om te begrijpen wat er aan de hand is. Mogelijke oorzaken kunnen zijn bandenspanning, chassisbalans, elektronische instellingen of zelfs racestrategie.

Voor Acosta is de frustratie begrijpelijk. Hij heeft het talent, de snelheid en de motivatie om races te winnen, maar de machines onder hem stellen hem nog niet in staat om zijn volledige potentieel te tonen. Toch blijft hij positief en gefocust. Zijn kalme houding en eerlijke communicatie met het team zijn het bewijs van zijn groeiende volwassenheid als fabrieksrijder.